Bir
kadın evde tek başına yatıyormuş. O kadar çok hastaymış ki kalkıp telefona bile
uzanamıyormuş, eşini aramak için.Doktor o sırada hastaneden evine yeni dönmüş.Bir çay yapmış kendine ve balkondan yağan yağmuru seyrediyormuş.Sokakta koşan 6-7 yaşlarında ki ufak kıza takılmış gözü.Ufak kız apartmana girmiş ve doktorun kapısını çalmış. Doktor şaşkınlıkla kapıyı açmış, karşısında üstü yağan yağmurdan sırılsıklam olmuş ufak bir kız çocuğu duruyormuş.Doktorun sormasına izin vermeden ufak kız çocuğu hemen söze atılır ve «Doktor Bey, annem çok hasta ölmek üzere, hemen gitmemiz gerek» der. Tutar doktorun elinden ve eve götürür.
Kapı çalar, kadın güçlükle yataktan kalkar ve kapıyı açar. Ufak kız ortadan kaybolmuştur. Doktor şaşırır, hasta kadına «Ben doktorum» der. Ve içeri girip ilk muayenesini yapar. Kadın doktoru eşi gönderdi sanır. Fakat şaşkındır, nasıl haberi olmuştu? Biraz konuşacak gücü bulunca doktora sorar: «Buraya nasıl geldiniz?» der. Doktor olanları bir bir anlatır.Siyah kazaklı,kırmızı etekli ufak esmer bir kız beni getirdi, kızınızmış der. Kadın yorgun bedenini zorla yataktan kaldırır ve «evet kızımdı» der.
Köşedeki sandığı açar ve kızının kıyafetlerini oradan çıkarır. Sırılsıklam olmuştur elbiseler. Ve kadın kazağa sarılıp koklayarak ağlamaya başlar. «2 sene önce ağır bir hastalıktan öldü kızım» der. Hasta kadın, ıslak elbiselere sarılır ve " Teşekkürler kızım " der....